De energietransitie is nodig. Alle verdragen, klimaat- en beleidsplannen schuiven ambitieuze doelstellingen naar voor. Om deze doelstellingen te realiseren zullen we heel wat nieuwe windmolens, zonnepanelen en andere hernieuwbare energie-installaties nodig hebben. Er wordt echter zelden gezegd wáár deze installaties (windturbines, zonnepanelen, …) dan best komen, of hoe dit best gebeurt. Nog te vaak houden we alle opties open. Deze studie maakt wel ruimtelijke keuzes en is daarin een pionier in Vlaanderen.
Om de ruimtelijke visie op te maken vond een landschapslezing plaats, werden potentie- en restrictiekaarten per hernieuwbare energiebron opgemaakt en werden enkele ruimtelijke concepten uitgewerkt, die op twee concrete onderzoekslocaties werden uitgetest. Via ontwerpend onderzoek werd vervolgens onderzocht hoe grootschalige hernieuwbare energiewinning (wind, zon, biomassa, en water) het Denderland van hernieuwbare energie kan voorzien én tegelijkertijd het landschap mee(r) vorm kan geven. Hierbij werd ook de hele energieketen ruimtelijk bekeken: van opwekking, over distributie en opslag tot consumptie. Tegelijk werd nagegaan hoe het ruimtelijk beleid kan bijdragen aan de energietransitie en, omgekeerd, welke kansen de omslag naar hernieuwbare energie biedt voor onze ruimtelijke ambities.
In deze studie wordt gewerkt met twee tijdshorizonten. Het scenario 2030 vertrekt van de huidige regelgeving en ruimtelijke context. Hierbij werden de huidige (veiligheid)restricties, beschermingen en regels (m.b.t. erfgoed, natuur, etc.) als uitgangspunt genomen.
Het scenario 2050 bouwt verder op een toekomstige ruimtelijke context waar de principes van het Beleidsplan Ruimte Vlaanderen en de nota ‘Maak ruimte voor Oost-Vlaanderen’, die bijkomend ruimtebeslag willen tegengaan, doorgedreven worden toegepast. Beide scenario’s gaan voorbij aan het huidige Provinciaal Beleidskader Windturbines van de provincie Oost-Vlaanderen en leiden tot een herziening van het huidige beleid.
